Hoe het was? In één woord geweldig. Er waren heel veel boten te gast en er was grote deelname van Schinkelzeilers, zodat het totaal aantal boten, dat aan de startlijn verscheen beide dagen op 29 kwam. Dit is fantastisch veel, een aantal, dat de klasse in geen jaren behaald heeft.
Dag 1 / 14 mei 2022: https://photos.app.goo.gl/E9KdVPuEBs6uiWE47
Er waren gasten uit binnen- en buitenland: de in de Verenigde Staten woonachtige Evert Slijper is speciaal voor ons Evenement naar Nederland gevlogen en ook de eigenaren van de 1187 kwamen weer uit Noord-Frankrijk naar ons toe gereden. Er waren gasten uit Friesland, van de bevriende Loosdrechtse vereniging de Vrijbuiter, mensen met boten, die zelden meer wedstrijd varen en gelukkig ook een grote afdeling zeilers van onze eigen vereniging zelf. Boudewijn Voskamp is zelfs met zijn eigen trailer nog Vrijheid 1500 van Michiel Wijsmuller en Douko Bosscher uit Loosdrecht op gaan halen, omdat deze zelf kampten met een kapotte trailer.
Het weer was prachtig en Watersportvereniging de Schinkel liet zich in de vier dagen, dat het hele feest duurde werkelijk van zijn beste kant laten zien! Wat ben ik trots op de grote inzet van alle vrijwilligers van onze vereniging, zoals de mensen achter de bar, die er al vroeg waren om koffie te zetten, en weer anderen, die tot laat bleven om de zeilers van een drankje te voorzien tijdens het feest, de rescuers, die twee dagen lang twee rescueboten op het water hielden (hoewel op zondag met enig kunst- en vliegwerk), de werkelijk onvolprezen Fred Cassee, die weer present was met zijn Startschip Atalante en bemanning, Jan Mulder, de wedstrijdleider, die geen gemakkelijke taak had een goede baan uit te zetten voor zoveel schepen, de ploeg van vijf efficiënte dames (voorzitter, leden van de evenementen- en cluhuiscommissie en ik), die vooraf van alles regelden -en goed-, mijn mede-bestuursleden, die op de één of andere manier allemaal betrokken zijn geraakt bij de voorbereidingen en die vele anderen, die op de één of andere manier een handje toestaken, zoals Boudewijn en Bernard bij het takelen
Er is bijvoorbeeld echt geen ander zeilevenement, waarbij de deelnemers lunch op het water voorgezet krijgen. Een lunch, die op het laatste moment nog aangevuld werd met een flesje water, want het was warm! De vrijwilligers doen dus niet alleen wat afgesproken is, maar denken ook nog mee. (Dank je, Mary, ik had veel water aan boord, maar je flesje is dus wel leeg gegaan.) Dit alles maakt een evenement áf, wil ik graag zeggen.
Voor mij persoonlijk was het ontzettend gezellig om zoveel zeilvrienden op onze eigen vereniging te kunnen ontvangen. Sommigen streden zelfs op donderdagavond al mee met de DAZ-wedstrijden om alvast een beetje te oefenen. Voor de organisatie had dit als voordeel, dat deze boten samen met de boten van de SchinkelDAZzers in het water konden blijven liggen. Dat scheelde weer takelen op zaterdagochtend. Een aantal andere boten ging op vrijdagmiddag te water, en ook de overnachters op het land zijn die dag gearriveerd. Op donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond zijn er Vrijheids op willekeurige vrije plaatsen in de haven beland. Sommigen in (vermoedelijk) vrije boxen, een aantal anderen op plekken, waar normaal geen boot ligt, zoals aan de opstapsteiger van de roeiers van de Arie van Gelder.
Op donderdag en vrijdag is dit zonder problemen gelukt, maar op zaterdag bleken er toch echt boten op plekken van een later terugkerend Schinkel lid terecht te zijn gekomen. Bij De Schinkel echter geen boze gezichten, maar lachende Schinkellaars, die geduldig even wachtten, totdat de onhandig geplaatste Vrijheid ergens anders werd afgemeerd.
De wedstrijden zelf waren spannend. Op zaterdag was de hoeveelheid wind uit zo ongeveer het westen een enigszins minimaal, maar goed, we kwamen nog vooruit. Meestal dan. Daar hoort ook bij, dat de wind vaak van richting en sterkte wijzigt en dus híer heel anders kan zijn dan dáár. Het kan goed zijn dat híer een vlaag is en dáár niet, wat fijn is, of andersom, wat heel frustrerend is. ‘Waarom gaan zij daar zo hard en wij niet? We hadden de noord-kant moeten kiezen, of juist het midden, of...’ of...’
Dit resulteerde erin, dat de eerste wedstrijd van Manfred en mij heel goed ging (toevallig de kant gekozen, waar wel wind kwam) en de tweede en derde een stuk minder. Toch iets te vroeg overstag gegaan bij de bovenboei, een winddraaiing de verkeerde kant op en hop, binnen twee minuten door acht boten ingehaald. Ook de derde wedstrijd ging zo-zo.
Om de viering van het 75-jarige jubileum van de Vrijheidsklasse (en het 60-jarig jubileum van de Vrijheid Klasse Organisatie) extra luister bij te zetten, waren er voor de zaterdagwedstrijden extra prijzen ingesteld voor die boten, die als eerste de bovenboei bereikten. Deze prijzen kon echter maar één keer gewonnen worden. Vrijheid 13 (Vrijdag) bemand door Wouter Boekel en Ralph Tesselaar, was in de eerste wedstrijd als eerste bij de bovenboei (en won de wedstrijd ook) en kreeg dus een prijs. De tweede wedstrijd waren de heren Boekel en Tesselaar eveneens als eerste bij de bovenboei en ging de prijs dus naar de nummer twee van die wedstrijd: Vrijheid 986, gestuurd door Hendrik Eijgelaar en bemand door eigenaar Edwin Burggraaf. De laatste bovenboeiprijs en race van zaterdag werden beide gewonnen door Vrijheid 1368 (Fuyi Ping) van Schinkelaar Jan Deutekom met Annemarie Baaij aan de draad.
Net op tijd voor het palaver (zeilpraatje) en de toespraak van de VKO-voorzitter voorafgaande aan de wedstrijden op zaterdag arriveerden de fototaarten, die, al zeg ik het zelf, goed gelukt waren. Na de wedstrijden was er borrel, een speech van Jack Aarts, één van de nestors van de Vrijheidsklasse organisatie en daarna lekker eten van een goed Chinees restaurant. Niet uit de bekende plastic bakjes, maar van mooie warmhoudschalen en op onze eigen borden. Daarna feest voor de zeilers met de zevenkoppige band ‘Sixpack’, die maar apparatuur bleef aanslepen en er heel goed mee overweg kon. Lekker gedanst, gezellig gekletst.
De zondag begon met krentenbrood en weer een palaver, want de wind kwam nu niet meer uit westelijke richtingen, maar uit het oostelijke en was ook net een Beaufort sterker dan de dag ervoor. Dat betekende een heel andere baan en dus nieuwe uitleg en de hele plas af zeilen voordat we het Startschip bereikt hadden. Eerst een beetje uitstel (geen constante wind) en daarna twee wedstrijden voor de lunch en twee er na.
Weten jullie, dat de lunches op het water voor de zeilers werkelijk uniek zijn binnen het Nederlandse wedstrijdzeilen? Deze service krijg je echt nergens anders en is heerlijk. De lunch op zondag werd klaargemaakt door Mary Meeus van De Schinkel, de heerlijke broodjes warme worst op zaterdag kwamen op magische wijze bij het Startschip vandaan. Ik heb Fred ooit nog eens iets over ‘dertig boten, zestig zeilers, zoveel worst per broodje...’ horen mompelen. Dankjewel, Fred!
Marginaal meer wind betekende wel betere wedstrijden met een minder hoog gehalte van geluk. Er werd harder en constanter gevaren. Er waren uiteraard ook weer plekken op het water, waar ik achteraf bezien juist wel of juist niet had willen zijn. Wat wel opvalt, is dat de boten in de top vijf in beide dagen bijna niet onder de tiende plaats binnen komen.
De eerste race op zondag werd gewonnen door Freek Loos en Klaas van der Molen in de V400, de tweede door de gebroeders Evert en Dirk Slijper in de 1453 (Radon). (Wil alsjeblieft nu niemand meer zeggen, dat het een langzame boot is? Hij heeft alleen wel een goede genua nodig.) De derde door vader Marco en zoon Rick Haanschoten in de V739 (Cirrus) en de laatste race werd gewonnen door… Manfred en mij in de IJsvogel, V1434!! Dit had ik in het geheel niet verwacht. Manfred en ik waren al blij met onze drie klasseringen bij de bovenste tien (bleken drie achtste plaatsen te zijn) en geen enkele onder de twintig.
Maar de laatste race hadden we echt een goede start. Eerst een beetje mopperen (understatement) tegen Paul Knoop en Jeroen Lambalk in de 1564, omdat ze over stuurboord voor me langs meenden te moeten varen op de startlijn, goed aan de wind sturen naar plaatsen waar wind was, niet klunzen of omslaan bij de bovenboei (vlaag!), waar we als eerste aankwamen, en daarna vreselijk vloeken op een grote grijze motorsloep met drinkers, die precies op hetzelfde moment als ik om de spreader-boei meende te moeten gaan varen. Wat dachten ze eigenlijk, dat ze daar aan het doen waren, dwars door de wedstrijd heen? Stelletje….. Ik geloof, dat het hele wedstrijdveld achter me inmiddels ook wist, dat ik het er niet mee eens was, maar die sloep moest uit de weg en ging dat gelukkig uiteindelijk ook.
Vervolgens een goede koers aangehouden met de spinnaker en dit keer op het laatste moment wel van Manfred begrepen, waar de finishlijn was. Wouter en Ralph in de 13 konden ons niet meer inhalen en hé, echt waar, gewonnen! Wat er gebeurd was, als de wedstrijd langer was geweest, wil ik en zullen we gelukkig nooit weten.
Dag 2 / 15 Mei 2022: https://photos.app.goo.gl/yJTbYj1vPA7uD8eG6
Na de wedstrijden zijn we nog relaxed teruggekruist naar de haven en hebben we nog even lekker genoten van het mooie weer. Zowel de vrijdag voor het wedstrijdweekend als de maandag er na waaide het te hard om te zeilen en op maandag regende het zelfs. Wat hebben we dus een geluk gehad met het weer en wat was het gezellig! En wist u, dat onze voorzitter ‘s middags in haar zondagse jurk in de kano gestapt is om naar het Startschip te varen om aldaar te assisteren? Een best tochtje naar de andere kant van de plas, maar gelukkig had onze ervaren roeister wind mee. Terug is de kano gesleept, zodat ze ontspannen haar afscheidswoord aan de zeilers kon spreken bij de prijsuitreiking.
De prijsuitreiking was als vanouds wat wanordelijk en door het grote aantal deelnemers was het aantal matrjoeska’s ontoereikend, ondanks de extra aanschaf van een nieuwe set. Manfred had gelukkig wel genoeg extra plankjes gezaagd. Hoewel het wisselprijzen zijn, is er één prijs alweer naar de Verenigde Staten verdwenen. Ik was ook erg blij dat Astrid snel de juiste nummers op de plankjes plakte.
Wouter Boekel en Ralph Tesselaar met Vrijheid 13, van harte gefeliciteerd met de eerste prijs in het totaal-klassement! Goed gevaren, mannen, ondanks de rare vlagen en de windstiltes, wisten jullie altijd wel ergens vooraan te eindigen. Verder ben ik erg trots op de nummer twee in de einduitslag: Jan Deutekom en Annemarie Baaij (V1368)! Nummer drie waren Freek Loos en Klaas van der Molen (V400), die in elke wedstrijd ook wel ergens vooraan te vinden zijn. De vierde prijs ging naar onze Armand Pruymboom met zijn bemanning in de 8, vijfde werden vader en zoon Haanschoten in de V739.
Beste Schinkelleden, nogmaals dank voor al jullie hulp, het Evenement was een heerlijk feest!
Renate.
